Leo is geoloog en onderzoekt het binnenste van onze aardbol. Hier hoeft hij geen heel diepe gaten voor te graven, hij blijft gewoon op het aardoppervlak. Maar hoe onderzoekt hij het binnenste van de aarde?
“Ik onderzoek allerlei dingen, zolang het om de diepe aarde gaat. Met name wat er gebeurt onder vulkanen vind ik interessant. Ik onderzoek bijvoorbeeld van welke diepte lava komt uit een vulkaan. Er zijn verschillende manieren waarop je de diepe aarde kunt bekijken. Ik doe dat vooral via kleine steentjes van grote diepte die in sommige vulkanen aan het oppervlak zijn gekomen. Ook kijk ik naar gebieden die vroeger heel diep in de aarde zaten maar die door allerlei plaatbewegingen omhooggestuwd zijn. Sommige meteorieten die op aarde zijn gevallen gebruiken we als voorbeeld voor onze aardkern. Ik heb op allerlei plekken onderzoek gedaan, zoals Finland, Marokko en Australië. Ook dichter bij huis in de Eifel zit een slapende vulkaan, met mooie stukjes steen uit de diepte. Die vulkaan kan over een paar duizend jaar trouwens best weer uitbarsten”.
“Deze stenen worden in lava meegenomen uit de diepe aarde, gratis en voor niets. We hoeven niet eens te boren, ze liggen gewoon op de vulkaan en we nemen ze mee naar huis. Samen met collega’s in binnen- en buitenland bestudeer ik ze dan. Ik vergelijk de aarde vaak met een avocado. De pit is de aardkern, het groene vruchtvlees is de aardmantel en de dunne schil is de aardkorst. De aardkorst is slechts 30 km dik, maar de aardmantel kan wel 3000 km dik zijn. Als geologen zien we goed of deze steentjes uit de aardmantel of aardkorst komen. Mineralen uit de aardmantel zijn veel groener en die uit de aardkorst zijn eerder witgrijs met blauwe of rode vlekjes.”
“Nee, in het laboratorium zagen we met een diamantzaag plakjes van 1/30e mm van het gesteente, deze heten slijpplaatjes. Zo’n plaatje leggen we onder de microscoop en dan bekijken we alle mineralen erin. Onder invloed van druk en temperatuur veranderen mineralen in andere mineralen. Dit is vaak goed te zien in zo’n slijpplaat. Je kunt hier de hele geschiedenis van een brok gesteente uithalen. Ook kunnen we de ouderdom bepalen. Voor de vulkaan in Marokko, die zelf een paar duizend jaar oud is, bleek dat het gesteente eronder ongeveer 300 miljoen jaar oud is. Dat vind ik trouwens nog steeds vrij jong, de aarde is zelf namelijk al 4,5 miljard jaar oud!”
“Meteorieten geven ons informatie over het begin van ons zonnestelsel. Veel meteorieten zijn 4,5 miljard jaar oud. Ondanks dat de aarde even oud is, kunnen we hier geen materiaal meer vinden van die ouderdom. De aarde verandert namelijk continu. IJzer- en nikkelmeteorieten staan model voor onze eigen aardkern, hierdoor kunnen we deze onderzoeken zonder dat we 3000 km diep hoeven te boren of terug in de tijd gaan.”
“De aarde is een gigantische puzzel, niet alleen driedimensionaal maar ook nog eens veranderlijk in de tijd! De puzzel verandert continu en ik vind het heel interessant om stukjes van deze puzzel op te lossen. Al brengt elke oplossing vaak weer nieuwe vragen met zich mee, zo blijven we puzzelen.”
