Wasachtige apenkikker

Niels Waarlo, 23 mei 2017

De wasachtige apenkikker ziet er nogal apart uit. Bekijk zijn bijzondere kop maar eens goed. Die kop lijkt zo vreemd door de grote bek en de verdikkingen boven de ogen. In die verdikkingen zitten grote gifklieren. Het gif dat hij daarmee uitscheidt, verspreidt deze kikker over zijn huid met behulp van zijn poten. Als vogel kun je hem dus maar beter in de boom laten zitten. Bovendien helpt het gif tegen parasieten, kleine diertjes zoals wormpjes die willen leven in het lichaam van de kikker.

Onderdeel van:

Het aapje onder de kikkers

Het leven van de wasachtige apenkikker lijkt niet op dat van Nederlandse kikkers. Hij is namelijk heel goed aangepast aan leven in de bomen. Dat begint al bij zijn manier van voortbewegen: niet springend of huppend, maar lopend en klauterend, bijna als een aapje. Kleverige schijfjes aan zijn vingers helpen hem bij het klauteren. Vandaar dus de naam ‘apenkikker’. De reden dat hij ‘wasachtig’ is, komt ook door het leven in bomen. Hij scheidt namelijk, naast gif, een wasachtige stof uit waardoor er minder water via zijn huid verdampt. Daardoor droogt hij niet uit. Zelfs als het gaat om de voortplanting is de wasachtige apenkikker aangepast aan het leven in bomen. Het vrouwtje maakt boven stromend water een nest door bladeren waarin ze haar eitjes legt samen te vouwen. Wanneer de kikkervisjes uit de eieren komen, vallen ze in het water en ontwikkelen ze daar verder.

(c) Wikimedia I Licentie: CC BY-NC-SA 4.0

Opvallend: de wasachtige apenkikker heeft onopvallende kleuren.

Naast de wasachtige apenkikker bestaan er meer soorten giftige kikkers in Zuid-Amerika. Neem de pijlgifkikkers. Zij staan erom bekend dat ze felle kleuren hebben om te waarschuwen dat ze giftig zijn. Als je als vogel een felblauwe kikker ziet, weet je dat je hem moet laten zitten. De wasachtige apenkikker valt juist helemaal niet op, dus hij waarschuwt niet met kleuren

Kun jij bedenken hoe het komt dat hij geen felle kleuren nodig heeft?