Blauwe pijlgifkikker

Niels Waarlo, 23 mei 2017

Vergeleken met de prachtige kleuren van de pijlgifkikkers zijn onze Nederlandse kikkers maar onopvallend. Neem de blauwe pijlgifkikker, uit Suriname. Het is misschien wel een van de bekendste pijlgifkikkers. We zijn dan ook best trots dat hij is ontdekt door Marinus Hoogmoed, onderzoeker van Naturalis. Hij beschreef deze kikker voor het eerst na een expeditie in Suriname in 1969. De kikker die hij toen meenam heeft Naturalis nog steeds in zijn bezit. Hij staat op alcohol, waardoor hij goed bewaard blijft. Wel verliest hij langzaam zijn kleuren.

Onderdeel van:

Wetenschappelijke naam

Dendrobates tinctorius

Verspreiding

Suriname

Lengte

3 tot 5 centimeter

Blauwe pijlgifkikker - Bas Blankevoort
(c) Naturalis I Door: Bas Blankevoort I Licentie: CC BY-NC-SA-4.0
Blauwe pijlgifkikker - Bas Blankevoort

Een kikker met veel zelfvertrouwen

De blauwe pijlgifkikker wordt maar 3 tot 5 cm lang. Toch trekt hij zich weinig aan van andere dieren en is hij totaal niet schuw. Vanwaar dit zelfvertrouwen? Het is simpel: weinig roofdieren wagen zich aan deze kikker. Dat komt omdat de huid van de blauwe pijlgifkikker erg giftig is. Misschien begrijp je dan ook waarom hij zo’n felle kleur heeft, want wat zou er gebeuren als hij eruit zag als onze Nederlandse bruine kikker? Denk er maar eens over na.

Hoe komt de blauwe pijlgifkikker aan zijn gif?

Het is bijzonder hoe de blauwe pijlgifkikker aan zijn gif komt, want dat kan hij zelf niet maken. Hij haalt het gif uit de insecten die hij eet. Dat zijn onder meer kevers en mieren, die de gifstoffen op hun beurt weer uit planten halen. Pijlgifkikkers in de dierentuin krijgen niet-giftige insecten te eten. Daardoor zijn ze helemaal niet giftig.

Hoe zorgt de blauwe pijlgifkikker voor zijn jongen?

De blauwe pijlgifkikker springt voorzichtig met zijn jongen om. Het vrouwtje legt vijf tot tien eieren op een vochtige plek. Daarna verzorgen zij en haar partner de eitjes tot ze uitkomen. Als dat gebeurt, brengt het mannetje de kikkervisjes naar poeltjes met water, bijvoorbeeld in een bloem. Ieder kikkervisje krijgt zijn eigen poel. Het vrouwtje voert de kikkervisjes onbevruchte eitjes, tot ze na 12 tot 14 weken op eigen poten kunnen staan. Een Nederlandse kikker doet dat heel anders. Hij dumpt gewoon een massa kikkerdril in een poeltje en zorgt er nauwelijks voor.

Vergelijk de twee kikkers. Wat zijn de voor- en nadelen van de verzorging van hun kleintjes?

Ook interessant