Van de mens tot de paardenbloem, al het leven op aarde bestaat uit cellen. Je cellen splitsen zich voortdurend en zorgen er zo voor dat je bijvoorbeeld groeit of herstelt van een wondje. Alleen werkt dit niet voor altijd goed. Als je ouder wordt, gaat het splitsen van de cellen minder gemakkelijk, waardoor je minder snel geneest van ziekten of kwaaltjes. Gelukkig kunnen mensen door gezond leven en goede zorg dit alles tegenwoordig een beetje vertragen waardoor we best oud kunnen worden. Maar eeuwig leven zit er voor ons niet in.
Het leven van de kwal
Op veel manieren is Turritopsis dohrnii net zoals andere kwallen. Het leven van alle kwallen is te verdelen in twee delen. Een bevrucht eitje van een kwal groeit eerst uit tot een poliep. Dit is een klein steeltje dat aan de bodem van de zee zit en vanaf hier voedsel uit het water vangt. Na een tijdje komt het bovenste deel van de poliep los en wordt het een meduse. Dit is de vrij rondzwemmende kwal zoals we die kennen.
Spoel de tijd terug
De meeste kwallen leven zo nog een tijdje voordat hun leven tot een einde komt. Dit geldt niet voor Turritopsis dohrnii. Dit diertje kan namelijk de taken van zijn cellen volledig veranderen om van zichzelf weer een poliep te maken. De kwal kan dan even niet meer zwemmen, maar hij wordt wel weer jonger. Om dit te kunnen doen moet de temperatuur van het water wel goed zijn en moet er niet te veel stress zijn voor het dier. Maar als alles meezit, kunnen deze kwallen zo eindeloos jong blijven.
Echt het eeuwige leven?
Helaas voor de kwal betekent dit niet gelijk dat hij ook voor áltijd zal leven. Er zijn ten slotte meer manieren voor het kwalletje om dood te gaan. De kwal kan bijvoorbeeld een ziekte krijgen waardoor hij niet meer in een poliep terug kan veranderen. Ook wordt het vaak opgegeten door jagers zoals pinguïns, haaien of andere kwallen. Het is dus niet heel waarschijnlijk dat er kwalletjes in het water zitten die duizenden jaren oud zijn. Maar het zou kunnen!