3D-rendering thylacine GettyImages | Licentie: RF Getty Images
Beelden van de allerlaatste Tasmaanse tijger, in een dierentuin in 1935, een jaar voordat hij overleed.
Tasmaanse buidelwolf
De Tasmaanse buidelwolf, of Tasmaanse tijger, leefde tot ongeveer tweeduizend jaar geleden in Australië en Nieuw-Guinea. Daarna verdween hij uit deze gebieden. Wel overleefde deze soort langer op Tasmanië, een eiland ten zuiden van Australië. Wat er over het dier bekend is, komt van oude bronnen, zoals dagboeken en verhalen. Het roofdier jaagde vooral tijdens de schemering op middelgrote prooien, vooral schapen. De wolf kon in het wild ongeveer zes jaar oud worden. Hij plantte zich vooral in de winter en het voorjaar voort. Daarnaast was het dier heel schuw en kwam het bijna nooit in contact met mensen. Waarom is de soort uitgestorven?
Uitsterven
Een van de redenen van het uitsterven is dat er vanaf 1800 steeds vaker Europeanen naar Tasmanië kwamen, die grote honden meenamen. Deze aten hetzelfde voedsel als de buidelwolf, de concurrentie werd dus groot. Ook heersten er genadeloze ziektes onder de buidelwolven. Verder startte rond 1830 de jacht op buidelwolven. Deze jacht werd gestart om de Europese kolonisten dachten dat de buidelwolf achter de schapen op het eiland aanging. Recente studies maken duidelijk dat de buidelwolf hier helemaal niet sterk genoeg voor was en dat de kolonisten het fout hadden. Vanaf 1888 deelde de Tasmaanse overheid een premie uit aan jagers en boeren die schedels brachten van de wolf. Jagers kregen een ruime 100 euro per schedel. In twintig jaar tijd zijn er meer dan tweeduizend premies uitbetaald, maar het werkelijke aantal gedode buidelwolven ligt veel hoger.
Bescherming
Ook later, rond 1920, was bescherming van dieren nog niet zo’n kwestie. Pas zo’n veertig jaar later werd de eerste versie van een beschermde-dieren-regel ingevoerd. Voor de buidelwolf kwam die te laat. Vanaf 1928 zouden de weinige buidelwolven die er nog waren in een reservaat komen te leven. Helaas is het nooit zover gekomen. In 1930 werd het laatste wilde individu gedood. Het laatste gevangen individu overleed in de dierentuin in 1936, vanwege verwaarlozing.
Wolf in Nederland
Gelukkig komt het bijna niet meer voor dat een soort volledig wordt uitgeroeid door jagers zoals op Tasmanië. Ook niet als een dier problemen oplevert voor boeren wanneer het hun schapen opeet. Zo krijgen boeren in Nederland bijvoorbeeld compensatie wanneer dat gebeurt. Daarom is het nu ook mogelijk om de wolf terug te laten keren naar Nederland.
Tasmaanse tijger in de collectie van Naturalis.
Naturalis Biodiversity Center | Licentie: CC BY-NC-ND 4.0
Toekomst
De buidelwolf en de wolf lijken enorm op elkaar en leven redelijk hetzelfde. De wolf kan nu in Nederland zijn opmars maken en onderdeel worden van de natuur, mede dankzij de beschermde status die hij heeft. Helaas kwam zo’n overeenstemming voor de Tasmaanse buidelwolf te laat. Het is dan niet meer mogelijk om dit prachtige dier in de natuur te bekijken, wel is er een exemplaar aanwezig in Naturalis Biodiversity Center. Af en toe komt hij uit de toren en kunnen we hem zien. Kortom, gelukkig leren we van onze fouten.
