Op expeditie: een dag bij een opgraving

Langzaam open ik mijn ogen. Ik kijk naar een groot oranje doek waar de zon doorheen schijnt. Even vraag ik me af waar ik ben. Door de warmte ben ik nog wat versuft. Al gauw besef ik me dat ik in een tent lig. Ik kijk op mijn telefoon: half zeven ‘s morgens! Zo vroeg en dan al zo warm?! Ik rits mijn tent open en kruip door de opening het droge gras op. Gisteravond laat kwam ik na een lange autorit aan op mijn bestemming. Pas nu zie ik hoe de omgeving eruit ziet; grote open vlakten zo ver als mijn oog reikt. Ik zie slechts één boom en voor de rest alleen maar gras. Overal om me heen staan tentjes en een tweetal stacaravans. De geur van koffie en gebakken eieren komen me tegemoet. Ik ben in Wyoming, Amerika en sta op het punt om Triceratops botten op te graven.

Ik ga heel voorzichtig te werk. Met een mes prik en schraap ik het zand beetje bij beetje weg. Hoewel ik weet dat de kans heel klein is dat ik na elke centimeter een nieuw bot tegenkom, werk ik toch heel voorzichtig. Ik wil voorkomen dat ik per ongeluk een bot breek. Toch ontkomen we daar niet aan. Ieder expeditielid heeft wel eens een bot gebroken. Gelukkig staat er altijd lijm in de buurt. Zonder lijm geen opgraving. Twee uur gaan voorbij zonder dat ik iets vind. Ondertussen wordt het steeds warmer. Het kan gemakkelijk 40 graden worden. Ik moet dus veel blijven drinken. Gelukkig staan er een aantal koelboxen in de buurt met koude frisdranken.

Ik graaf een grote geul om het bot en wikkel het in aluminiumfolie. Als dat eromheen zit knip ik lange slierten jute (een soort touw) en doop deze in vloeibaar gips. Daarna smeer ik meer lagen om het aluminium heen. Als ik klaar ben lijkt het net of er een champignon staat. Na een paar uur drogen hak ik het steeltje om. Dat is het laatste stukje grond waar het fossiel op steunde. Samen met een collega draai ik het blok om. Het kan erg zwaar zijn, dus we moeten heel voorzichtig doen. De onderkant ligt nu boven. Ook hier doen we gips omheen. Als het vervolgens is opgedroogd, is dit pakket klaar om naar Nederland te vervoeren. Pas in Nederland halen we het fossiel helemaal uit het steen.

Op expeditie gaan klinkt als een avontuurlijke vakantie, maar dat is het niet. Hoewel het natuurlijk heel leuk is, is het ook heel hard werken. Ongeveer 10 uur per dag, elke dag, een maand lang. Je kunt maar één keer in de drie dagen douchen, want er is niet veel water. Het weer: warm en droog, of stormachtig met hier en daar een tornado. Internet is al helemaal schaars. Je bent zo goed als afgesloten van de buitenwereld, maar dat maakt de expeditie natuurlijk ook tot een echt avontuur!