Koraal: steen, plant of dier?

Koralen zijn eigenlijk flatgebouwen. Elk putje in koraal is een kelk waarin zich een poliep bevindt, als onderdeel van een zogenaamde koraalkolonie. Poliepen zitten heel simpel in elkaar, ze bestaan uit niet veel meer dan een maag, een mond, tentakels en een dunne, slijmerige laag van zacht weefsel, zoals dat van een kwal of een zeeanemoon. Met die plakkerige slijmlaag en die tentakels plukken ze kleine diertjes uit het water om op te eten. Al dat voedsel gaat via hun mond naar hun maag en dan… tja, koraalpoliepen hebben geen billen! Dat betekent dat alles wat ze niet op kunnen, ook weer door hun mond naar buiten moet. Het is toch maar goed dat dat bij mensen niet zo is. Je moet er toch niet aan denken dat jouw poep ook… jakkes, bah!

In een stuk koraal dat in een museum ligt, zijn alle poliepen allang dood. Je ziet eigenlijk alleen hun lege huizen nog. Zolang het koraal nog aan de zeebodem vast zit en de poliepen nog leven, heeft veel koraal allerlei mooie kleuren: groen, geel, bruin, blauw, paars, het kan allemaal. Die spannende kleuren hebben poliepen te danken aan kleurstoffen in hun zachte lichaamsweefsel. Daarnaast heeft het koraal iets heel bijzonders: kleine plantencellen die binnenin dat zachte lichaamsweefsel groeien en het koraal een bruine kleur geven. Ja, je leest het goed, in de poliepen leven kleine planten, die we algen noemen. Die algen maken met behulp van zonlicht suiker, waardoor de poliepen energie krijgen. Zulke algen zijn voor een koraalrif dus van groot belang.