Als je op vakantie naar het Caribisch gebied of Suriname gaat, kun je zomaar een manzanillaboom tegenkomen op het strand. Blijf in dat geval maar uit de buurt, want door alleen maar onder deze boom te staan als het regent kun je fikse blaren oplopen. Dat geldt ook voor het aanraken van de bast, de bladeren en vooral het witte sap dat in de boom zit. Als je de boom in brand zet, zorgt de rook bovendien voor ernstige oogbeschadiging. Letterlijk alles aan de manzanillaboom is dus hartstikke giftig.
Hoe verspreidt een manzanillaboom zijn zaad met zijn giftige vruchten?
Dat geldt ook voor de kleine vruchten, die erg op appeltjes lijken. Het eten ervan zorgt onder meer voor veel pijn en het opzwellen van je mond en keel. Nogal een verschil met de echte appels die we allemaal kennen. Dieren eten die appels op en poepen de zaadjes uit. De appeltjes van de manzanillaboom bevatten ook zaden, maar zij worden niet verspreid door dieren die ervan eten – die willen ten slotte niet dood.
Dat komt omdat de manzanillaboom zijn zaden om een heel andere manier verspreiden. De appeltjes kunnen goed op water drijven. Via de oceaan belanden de nakomelingen van de manzanillaboom zo telkens weer op andere stranden. Dan helpt het dat de appeltjes onderweg niet worden opgegeten. De vruchten van de manzanillaboom en de appelboom lijken dus op elkaar, maar ze hebben totaal verschillende functies.